افزایش ساعت ورزش و تربیت بدنی مدارس

ساعت درس تربیت‌بدنی مدارس با هدف کاهش مشکل فقر حرکتی دانش‌آموزان از 2 ساعت به 3 ساعت در هفته افزایش می‌یابد.

معاون پرورشی آموزش و پرورش صبح دیروز در جمع خبرنگاران در پاسخ به سؤال همشهری در باره فقر حرکتی دانش‌آموزان در مدارس کشور گفت: افزایش ساعت تربیت بدنی و شادی بخشی و نشاط‌آفرینی، مشکل فقر حرکتی دانش‌آموزان را کاهش می‌دهد. 

سید‌باقر پیشنمازی افزود: در‌حال حاضر میانگین افزایش فضاهای دانش‌آموزی از 5سانتی‌متر مربع به 20سانتی‌متر مربع افزایش یافته است و هم‌اکنون برای حدود 150هزار واحد آموزشگاهی سراسر کشور تنها 2هزار و 502 سالن ورزشی وجود دارد.

وی با اشاره به مشکلات موجود در بحث ورزش مدارس دخترانه، گفت: بسیاری از مدارس دخترانه به دلیل آنکه در اطرافشان ساختمان‌‏های بلند احداث شده است از انجام فعالیت‌‏های ورزشی محروم مانده‌‌اند و به همین دلیل هفته گذشته با ارسال نامه‌‏ای از شورای شهر تهران خواسته‌‌‏ایم که مانع احداث ساختمان‌‏های بلند در اطراف مدارس دخترانه شود.

پیشنمازی افزود: در توسعه برنامه‌‏های ورزشی مدارس، اولویت با مدارس دخترانه است و تلاش می‌‏کنیم زمینه‌ای فراهم شود که امکان فعالیت ورزشی برای دانش‌‌آموزان دختر میسر باشد.

وی با اشاره به کمبود 20هزار مربی تربیت بدنی، 17هزار مربی بهداشت و 90هزار مربی پرورشی گفت: تا پایان سال 86 حدود 26هزار دانشجوی تربیت بدنی از دانشگاه‌های کشور فارغ‌التحصیل می‌شوند و امید می‌رود بتوان از این افراد برای فعالیت در مدارس استفاده کرد.

معاون پرورشی و تربیت‌بدنی آموزش و پرورش با تأکید بر این که سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی باید برای تجهیز فضاهای ورزشی دانش‌آموزی ردیف مستقل اعتباری اختصاص دهد، افزود: به اعتقاد معاونت پرورشی و تربیت بدنی تغییر برخی از نگرش‌های به‌روز نشده نسبت به حوزه پرورشی با بخشنامه ممکن نیست، طی 24 سفر استانی و دیدار رو در رو با مسئولان حوزه پرورشی استان‌ها، از اقداماتی است که برای تغییر برخی نگرش‌ها صورت گرفته است.

پیشنمازی گفت: وزیر آموزش و ‌پرورش طی نامه‌ای از رئیس جمهوری خواست تا در سفرهای استانی خود 50درصد فضاهای ورزشی را به دانش‌آموزان اختصاص دهد اما با ابلاغ این امر از سوی دفتر ریاست جمهوری به سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، این امر تنها در چند استان محدود به مرحله اجرا رسید.

پیشنمازی در ادامه ازنهایی شدن  آئین‌نامه باشگاه ورزشی مدارس در وزارت آموزش و‌پرورش خبر داد و گفت:  تا پایان برنامه چهارم توسعه  500 باشگاه ورزشی دانش‌آموزی راه‌اندازی خواهدشد و نیمی‌از هزینه‌های آن با آموزش و‌پرورش خواهد بود.

معاون وزیر آموزش و پرورش؛ رسیدگی به درس تربیت بدنی را اولویت اول و ورزش قهرمانی را در اولویت دوم برنامه‌های ورزشی این معاونت اعلام کرد.

پیشنمازی با اشاره به این که انرژی عظیم جسمانی دانش‌آموزان تاکنون نادیده گرفته می‌شد، دانش‌آموز محوری برای توجه به شخصیت دانش‌آموزان و به وجود آوردن فرصت کسب تجربه را از اصول اساسی رویکرد جدید خواند و بیان کرد: در این زمینه چهارمین دوره مجلس دانش‌آموزی روز گذشته افتتاح و 5نفر به عنوان اعضای اصلی هیأت رییسه آن انتخاب شدند.

 وی به تصویب آیین‌نامه معاونت پرورشی و تربیت‌بدنی اشاره کرد و گفت: منتظر متن رسمی این آیین‌نامه هستیم که در این صورت خبرهای خوبی را در رابطه با معاونت پرورشی و تربیت‌بدنی اعلام خواهیم کرد.

وی افزود: در خصوص ساختار تشکیلاتی معاونت پرورشی و تربیت‌بدنی امروز آخرین جلسه در سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی برگزار می‌شود. ساختار تشکیلاتی این معاونت شامل 3 دفتر، 2اداره کل و یک مدیریت است.

لاغری مفرط دانش‌آموزان ایرانی

در ادامه این نشست خبری مدیرکل دفتر تربیت بدنی آموزش و پرورش گفت: 10درصد دانش‌آموزان دختر و 8 درصد دانش‌آموزان پسر ایرانی دارای لاغری مفرط هستند و این درحالی است که استاندارهای جهانی در این مورد 5درصد است.

مجید کاشف افزود: لاغری مفرط دانش‌آموزان ایرانی ناشی از مشکلات تغذیه‌ای افراد است.
به گفته وی: میزان چاقی در دانش‌آموزان دختر ایرانی 5درصد و در دانش آموزان پسر9 درصد است که در مقایسه با استانداردهای جهانی (16درصد) شاخص‌های مطلوبی به شمار می‌روند.

وی گفت: بر اساس نتایج تحقیقات انجام شده بر روی شناسنامه سلامت دانش‌‏آموزان، 53 درصد دانش‌‌آموزان از نظر جسمانی در وضعیت مطلوبی به سر می‌‏برند.

کاشف افزود: بر اساس بررسی‌‏های صورت گرفته در سال گذشته دختران 21 درصد و پسران 15 درصد در آمادگی جسمانی رشد داشته‌‏اند.

منبع

با بچه های سخت چه کنیم؟۱

از نظر روانشناسی کودکان به سه دسته تقسیم می شوند: کودکان آسان ، کودکان سخت و کودکان متوسط
کودکان آسان ، بچه هایی هستند که به راحتی هر کاری که به آنها بگویید انجام می دهند و مقاومتی نشان نمی دهند.
کودکان سخت کودکانی هستند که برای هر چیزی مقاومت می کنند و برای اینکه آنها را وادار به انجام هر کاری کنید باید مدام با آنها بحث کنید.
کودکان متوسط ، از نظر رفتاری بین این دو گروه قرار می گیرند. یعنی در بعضی موارد مقاومت می کنند و در بعضی موارد آرام و سربه راه هستند.
جالب است بدانید که هر 3 دسته از نظر روانی کاملا سالم هستند و اینکه جز کدام گروه باشند به طبیعت آنها بر می گردد.

رفتار با کودکان سخت و رام کردن آنها کار دشواری است اما توصیه های زیر می تواند کمک کند:

1- تا جایی که می توانید به بچه آزادی بدهید.
بسیاری از ما می خواهیم کودکمان کاملا درست و بدون خطا رفتار کند و معمولا فراموش می کنیم که اوفقط یک کودک است نه یک انسان بالغ و عاقل. بنابراین در هر موردی به او تذکر می دهیم یا با او دعوا می کنیم. با این کار پس از مدت کوتاهی دیگر داد و فریاد و یا حتی کتک زدن تاثیری نخواهد داشت زیرا کودک فکی میکند که در هر حالت و با انجام هیچ کاری نمی تواند رضایت ما را جلب کند پس حداقل بهتر است کاری را که خودش می خواهد انجام دهد.
بنابراین بهتر است که تاجایی که ممکن است به او آزادی بدهیم. در این صورت محدودیتهای کمتری وجود خواهد داشت و کودک بهتر آنها را می پذیرد و انجام می دهد.
به عنوان مثال، اگر کودک دوست دارد میوه عصرانه اش را جلو تلویزیون بخورد چرا او را وادار کنیم که حتما پشت میز غذاخوری بخورد؟
اگر می خواهد بلوز قهوه ای را با شلوار سبز فسفری بپوشد چرا باید او را وادار کنیم که حتما لباسهای همرنگ بپوشد؟
چرا باید حتما کفشهای چرمیش را با شلوار پارچه ای بپوشد؟
شاید فکر کنید در این صورت او هرگز آدم دقیق و منظمی بار نخواهد امد اما باید این نکته را بدانید که اگر بر سر این مسائل بی اهمت همیشه با هم بحث کنید دیگر حرف شما را در موارد مهم و حیاتی گوش نخواهد داد. اما اگر بگذارید تا حد ممکن مطابق میل خودش رفتار کند او شما را به عنوان یک پدر یا مادر مهربان و ملایم که او را دوست دارد خواهد شناخت نه به عنوان یک ناظم بد اخلاق . و در موارد مهم و جدی به شما اعتماد خواهد کرد.
2- قوانین محدود و کمی برای رفتار آنها وضع کنید.
قبل از قرار گرفتن در هر موقعیتی برای آن موقعیت قانون وضع کنید. در این صورت فرزند شما دقیقا می داند که شما از او چه انتظاری دارید. و تکلیف شما هم با او روشن است.
به عنوان مثال پسر 3 ساله من اصلا حاضر نبود بیرون از خانه راه برود یا از پله ها بالا برود و من مجبور بودم او را بغل کنم.
پس از فکر کردن درباره علت این امر متوجه شدم که چون معمولا برای رسیدن عجله دارم او را بغل می کنم تا زودتر برسم و او هم از این مسئله سواستفاده کرده و راه نمی رود. بنابراین 3 قانون برای بیرون رفتن از خانه وضع کردم:
1- خودت راه میری
2- اگر خسته شدی خودت را روی زمین نمی اندازی
3- فقط یک چیز برای تو می خرم

چند بار اول او فکر می کرد باز هم با استفاده از گریه و جیق زدن می تواند مرا وادار کند که او را بغل کنم یا هرچه را که دید برای او بخرم. اما پس از اینکه یکبار بدون خرید هیچ چیزی به دلیل اینکه خودش راه نرفته بود او را به خانه بر گرداندم متوجه شد که باید از قوانین پیروی کند. البته این شما هستید که باید حوصله به خرج دهید و بدخلقی او را تحمل کنید و او را وادار به اطاعت کنید. و خودتان قوانین را نقض نکنید. نتیجه اینکه الان چند ماه است که خودش راه می رود و بیرون از خانه بهانه نمی گیرد.
البته می توانید به او جایزه هم بدهید. مثلا بدون اینکه خودش درخواست کند به او بگویید چون بچه خوبی بودی و راه رفتی برایت یک اسباب بازی می خرم . این کار او را تشویق میکند تا همیشه از قوانین پیروی کند.
 از اینجاست http://pira.blogsky.com/

نکته های زندگی

برای اداره کردن خویش ، از سرت استفاده کن . برای اداره کردن دیگران ، از قلبت.

اگر کسی یکبار به تو خیانت کرد ، این اشتباه اوست . اگر کسی دوبار به تو خیانت کرد ، این اشتباه توست .

قابل توجه آقا پسرهای سال اول

تشکیل کلاس‌های ویژه برای کاهش افت تحصیلی

طرح رشد با هدف تقویت بنیه علمی دانش‌آموزان پسر پایه اول متوسطه تهران اجرا می‌شود. رئیس گروه آموزش و پرورش نظری و مهارتی شهر تهران گفت: این طرح در 100 دبیرستان که در بین دبیرستان‌های پسرانه مناطق 1 تا 19 آموزش و پرورش دارای بیشترین میزان افت تحصیلی هستند در حال اجراست. محمود حسینی با اشاره به این‌که میانگین استانی افت تحصیلی دانش‌آموزان پایه اول متوسطه تهران 4 درصد بیش از دختران است اظهار داشت: به منظور کاهش این آمار و جلوگیری از افت تحصیلی دانش‌آموزان پسر، پس از شناسایی مدارس که نسبت به سایر مدارس از وضعیت نامطلوبی برخوردار بودند، برنامه‌های ویژه‌ای در چند محور پیش‌بینی و اجرا شد. وی افزود: در مرحله نخست با تزریق اعتبارات ویژه‌ای به این مدارس، کلاس‌های فوق‌برنامه برای دانش‌آموزان پایه اول متوسطه در طول سال تحصیلی در نظر گرفته شد که موفقیت‌های شایانی در پی داشت. به گفته وی پس از برگزاری کلاس‌های فوق‌برنامه، آموزش سنجش پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان مشمول طرح در 3 مرحله انجام شد تا متناسب با میزان پیشرفت تحصیلی آنان، برنامه‌های درسی مناسب ارائه شود. حسینی از ارائه لوح‌های فشرده آموزشی و ارتقای مهارت‌های مدیران در زمینه‌های مختلف و نظارت مستمر گروه‌های درسی و کارشناسان مناطق و سازمان آموزش و پرورش از دیگر برنامه‌‌های اجرا شده در زمینه کاهش افت تحصیلی در پایه اول متوسطه نام برد. رئیس گروه آموزش و پرورش نظری و مهارتی شهر تهران درباره شاخص‌های شناسایی مدارس طرح رشد گفت: بالا بودن میزان مردودی پایه اول متوسطه در سال گذشته تحصیلی و پایین بودن میزان فارغ‌التحصیلی پایه سوم متوسطه از میانگین استانی، دو شاخص عمده در شناسایی این مدارس بوده است. وی میانگین افت تحصیلی استان تهران را حدود 19/5 درصد اعلام کرد. حسینی تصریح کرد: در صورت مشاهده فراوانی تجدیدی در این پایه، در برخی از این مدارس، دانش‌آموزان در ایام تعطیلات تابستان نیز تحت پوشش خدمات آموزشی رایگان قرار می‌گیرند

روی یک هدف تمرکز کن

Get FOCUSED! Set your sights on ONE major goal. Too many goals will trip you up, unless they fall in line toward one ultimate goal, and you take them one at a time! Learn to focus!


متمرکز باش ! تنها روی یک هدف تمرکز کن. اهداف زیاد تو را به لغزش و اشتباه وا میدارند مگر آنکه تمام آنها در خدمت یک هدف غائی قرار بگیرند و در یک زمان تو فقط یک هدف انتخاب کنی . یاد بگیر که متمرکز باشی

می‌رسد اینک سؤال

استرس یا هیجان،‌ واکنش طبیعی بدن در مقابله با وقایع هیجان‌انگیز، به قصد تغییر شرایط و یا سازگار کردن بدن با شرایط ویژه موجود است.  این تغییر باعث می‌شود تا ذهن، خود را برای شرایط ویژه آماده کرده و ذهن و حرکات بدن برای تدافع آماده شوند. روانشناسان معتقدند یکی از دلایل ایجاد استرس در فرد، اهمیت فراوان موضوعی است که قرار است با آن روبه‌رو شود. به این ترتیب دلیل استرس و هیجان ناشی از امتحان، اهمیت آن و یا دقیق‌تر بگوییم اهمیت نتیجه آزمون برای فرد است و بدن برای هماهنگ کردن ذهن و واکنش‌های بدن با این شرایط خاص، به استرس و هیجان دچار می‌شود.  به عقیده روانشناسان داشتن اندکی استرس و هیجان به عنوان محرکی برای تلاش بیشتر و نتیجه‌گیری بهتر ضروری است؛ اما اگر این هیجان به قدری افزایش یابد که عملکرد طبیعی ذهن را مختل کند، باید با آن مقابله کرده و آن را مهار کرد.  نشانه‌های هیجان روانشناسان معتقدند آغاز فصل امتحانات و به دنبال آن جو حاکم بر فضای مراکز آموزشی، عاملی استرس‌زا است؛ حتی اگر سعی کنیم به این شرایط بی‌توجه باشیم. در این فاصله زمانی خاص، محور اصلی صحبت‌ها روی مواردی چون تقسیم‌بندی برای مرور درس‌ها، نحوه برگزاری امتحانات، توصیه آموزگاران و والدین و ... متمرکز شده و این صحبت‌ها، محرک‌های قوی‌ای برای ایجاد و یا تشدید استرس و هیجان است. شاخص‌ترین نشانه‌های استرس و هیجان را می‌توان به این شرح خلاصه کرد:  - احساس خستگی بویژه پس از اندکی مطالعه. - حس تهاجم که ناشی از هیجان و استرس بالاست. - بی‌خوابی، کم‌خوابی و یا خواب ناآرام که با کابوس‌های شبانه همراه است. - معده‌درد و اختلالات گوارشی دیگر مثل حالت تهوع و استفراغ. - خارش بویژه به صورت حساسیت‌های پوستی و ظهور جوش در صورت و بخش‌های دیگر بدن. - احساس سرماخوردگی، تب و نیاز به استراحت. مدیریت هیجان هر چند به عقیده روانشناسان اندکی استرس و هیجان، محرکی برای تلاش بیشتر و نتیجه‌گیری بهتر است، اما همانطور که اشاره شد، اگر از حد خود فراتر رود، نتیجه‌ای به عکس خواهد داشت. برای مهار حالت‌های هیجانی و مدیریت رفتار خود به چند نکته توجه کنیم: خواب و استراحت کافی را فراموش نکنیم؛ به هیچ‌وجه نباید استراحت و خواب را مختل کنیم. در زمان برگزاری امتحانات باید برنامه درسی را طوری تنظیم کرد که حداکثر با یک ساعت اختلاف در زمان خواب و استراحت نسبت به گذشته، مطالعه کنیم. شب زنده‌داری و رفتارهای نامتعادلی از این دست نه تنها کمکی به ما نمی‌کند، بلکه استرس و هیجان ما را نیز بیشتر می‌کند. استراحت کافی، ذهن را فعال کرده و از استرس می‌کاهد. فاصله بدهیم؛ به ازای هر یک تا یک ساعت‌و‌نیم مطالعه، بین 10 تا 15 دقیقه استراحت کنید. تفریح کنیم؛ باید پس از هر امتحان و پیش از شروع مطالعه برای امتحان بعدی، تفریحی کوچک را برای خود تدارک ببینیم تا پس از رفع خستگی برای مطالعه آماده شویم. خواندن چند صفحه مجله یا روزنامه (کتاب توصیه نمی‌شود چون ذهن به دنبال کردن ماجرای کتاب مشغول می‌شود)، پیاده‌روی، دویدن، خوردن خوراکی مورد علاقه و کارهایی از این دست، ذهن را آرام کرده و آن را برای فراگیری مجدد آماده می‌کند. تفریح باید کوتاه، مفید و مورد علاقه باشد. واقع‌بین باشیم؛ برنامه‌ریزی واقعی داشته باشیم، دقیقاً‌ بسنجیم که هر روز، برای هر درس چه میزان توان مطالعه داریم. برنامه‌ریزی واقعی باعث می‌شود تا هر روز، همان قدر که از پیش تعیین کرده‌ایم، مطالعه کنیم و در پایان روز به دلیل انباشته شدن مطالبی که باید می‌خواندیم و نخواندیم، کلافه و هیجان‌زده نشویم. تغذیه نامناسب؛ رژیم غذایی عادی را نباید به هم بزنیم. پرخوری یا کم‌خوری و یا نوشیدن و خوردن خوراکی‌ها و نوشیدنی‌هایی مثل قهوه، چای و ... برای شب‌زنده‌داری، تقویت حافظه و ... نه تنها نتیجه‌مثبتی به همراه ندارد، بلکه باعث بیماری‌، بی‌خوابی و یا هزار و یک مشکل دیگر می‌شود که نه تنها ما را به هدفمان نزدیک‌تر نمی‌کند، بلکه فرصت مطالعه را نیز از ما سلب می‌کند. متخصصان تغذیه فقط تغییرات کوچکی مثل مصرف خوراکی‌های مقوی و کم‌حجم، مصرف میوه و لبنیات، آن هم به حد متعادل را توصیه می‌کنند و به شدت با تغییر ناگهانی رژیم غذایی مخالف هستند. ورزش کنیم؛ ورزش بهترین شیوه مهار استرس و هیجان است. پیاده‌روی، انجام حرکات کششی، نرمش‌های آرام، یوگا، دویدن و ... ورزش‌های بسیار مناسبی برای کنترل هیجان است. ورزش کردن پس از برخاستن از خواب چه صبح و چه بعد از ظهر و یا پیاده‌روی از مدرسه تا منزل را فراموش نکنیم. مثبت‌اندیش باشیم؛ با خودتنبیهی و تضعیف روحیه مهلک‌ترین ضربه را به خود وارد می‌کنیم. همیشه به آنچه آموخته‌ایم بیندیشیم و سعی کنیم نقاط قوت واقعی خود را شناخته و آنها را تقویت کنیم. حتی اگر نیمی از مطالب کتاب درسی را بلد نیستیم؛ شب امتحان به نیم دیگر آن بیندیشیم و نیروی خود را برای مرور همان مطالب صرف کنیم. زمان رفع اشکال و فراگیری نیاموخته‌ها شب امتحان نیست. با احساس کلافگی و یأس بجنگیم؛‌ بعضی‌وقت‌ها در حین مطالعه و مرور مطالب درسی، حتی اگر به خوبی به مطالب درسی مسلط باشیم، احساس کلافگی و یأس بر ما غلبه می‌کند؛ برای مبارزه با این حالت چند نکته کارساز است: - چشم‌ها را ببندیم و چند نفس عمیق بکشیم. حدود 5 دقیقه این حالت را تکرار کنیم و به نکات مثبت بیندیشیم. - این جمله را تکرار کنیم که «به خوبی فرا گرفته‌ام و نتیجه خوبی خواهم گرفت.» -  برای چند لحظه بدون این که به چیزی فکر کنیم؛ برگه‌ای برداشته و سعی کنیم نقاشی و یا حتی خط خطی کنیم. این کار ذهن را آرام می‌کند. - بلند شده و در اتاق قدم بزنیم. با گام‌هایی آرام و نفس‌هایی عمیق، برای دقایقی به حیاط و یا حتی کوچه برویم و قدم بزنیم تا از حال و هوای افکار یأس‌آور دور شویم.  - سعی کنیم به هر شکل، شرایط قبلی را تغییر دهیم تا افکارمان متمرکز شده و ذهن، آرامشش را بازیابد. تغییر مکان درس خواندن نیز گزینه خوبی است.  شیوه‌های مکمل در برخی از کشورهای جهان، متولیان آموزشی سعی می‌کنند تا به هر شکل ممکن از هیجان و استرس امتحان بکاهند تا دانش‌آموزان و دانشجویان با آرامش، آموخته‌های خود را، فقط برای آگاهی از توان و میزان فراگیری خود، محک بزنند. در مدرسه دخترانه تورس گرین گریل در بیرمنگام انگلیس، پیش از برگزاری هر آزمون، همه دانش‌آموزان باید یک عدد موز خورده و سپس امتحان را آغاز کنند. جالب این که در طول برگزاری امتحان، موسیقی کلاسیک برای آرامش دانش‌آموزان پخش می‌شود.در یکی از مدارس پسرانه لیورپول انگلیس نیز قبل از هر آزمون و یا حتی در طول برگزاری آزمون دانش‌آموزان برای رفع استرس به اتاق مخصوصی به نام مکان آرام (Quiet place)، که اتاقی با رنگ آبی است می‌روند و پس از کسب آرامش، برای امتحان یا ادامه آن آماده می‌شوند. فراهم کردن شرایط مناسب برای مطالعه گروهی دانش‌آموزان در مدرسه، برگزاری کلاس‌های آموزشی مقابله با استرس و هیجان در مدارس و دانشگاه‌ها، نه تنها شیوه‌ای برای کنترل هیجان و استرس پیش از برگزاری آزمون است، بلکه نشان می‌دهد برگزاری آزمون هدفی برای مقابله متولیان آموزشی با دانشجویان و دانش‌آموزان نبوده و با هر آزمون دانش‌آموزان و دانشجویان فقط توانایی خود را می‌سنجند. کنترل ذهن قفل کردن ذهن، نتیجه طبیعی هیجان و استرس بالاست؛ چرا که هیجان بیش از حد قدرت تفکر و تمرکز را به شدت کاهش می‌دهد. حتی در مواردی با وجود کنترل استرس، برای لحظاتی هیجان به شدت بازمی‌گردد و عملکرد ذهن را مختل می‌کند. برای کنترل استرس و بازگشت به آرامش، دست از پاسخ دادن بکشید و به صندلی تکیه کنید. چشم‌ها را ببندید و نفس عمیق بکشید و سعی کنید آرامش‌تان را بازیابید.اگر احساس کردید هنوز به اعصابتان مسلط نیستید، کمی آب بنوشید و پس از چند لحظه تأمل، دوباره پاسخ دادن را آغاز کنید. آنچه را می‌دانید، بنویسید. هیچ سؤالی را بی‌پاسخ نگذارید. پس از امتحان  بعد از هر امتحان، به هیچ وجه به نتیجه امتحان قبلی فکر نکنید؛ حتی اگر نتیجه امتحان مطابق دلخواه شما نبوده و فکر می‌کنید نتیجه تلاش خود را نگرفته‌اید. فقط به امتحان بعدی فکر کنید و فراموش نکنید شما تا حد توان تلاش کرده‌اید. منبع

فرم شرکت در جشنواره

کلیک کنید

جشنواره وبلاگ وسایت مدارس

آموزش وپرورش طی بخشنامه ای از مدارس خواسته تا وبلاگ یا سایت شان را به آدرس www.khedu.ir  معرفی کنند تا در جشنواره سایتهای برتر شرکت کنند ضمن تشکر از مسئولین امر حسن این کار این است که  اگر مدرسه ای سایت یا وبلاگ هم نداشته باشد لااقل متوجه می شوند که مسئولین به این فناوری بها می دهند و به فکرش می افتند تا دنبال این کار را بگیرند بنده هم پیشنهادم این بود که ای کاش جشنواره وبلاگ یا سایت فرهنگیان برگزار شود چون خیلی از همکاران علاقمند بیشتر از مدارس کار کرده اند با امید به ادامه وتداوم  این جشنواره ها .

اضطراب در ایام امتحانات

صحبت بیش از اندازه و گاه نادرست درباره اضطراب امتحان، خود می‌تواند برای دانش‌آموزان اضطراب‌آور باشد.

روزهای پایانی اردیبهشت پیام‌آور شروع فصل امتحانات و به دنبال آن شروع بحث‌های داغ پیرامون راه‌های پیشگیری از اضطراب امتحان است.

معاونان مدارس در مراسم صبحگاهی حتماً چند دقیقه‌ای راجع به اهمیت امتحانات و تلاش بیشتر دانش‌آموزان در این فصل صحبت می‌کنند که البته در دقایق آخر از تذکرات همیشگی خود «دانش‌آموزان از به همراه داشتن جزوه، کتاب و یا هر نوشته دیگری در سر جلسه امتحان خودداری کنند» نمی‌توانند بگذرند.

* * *
پدران و مادران پای تلویزیون می‌نشینند و روزنامه‌ها را ورق می‌زنند تا شاید راهکارهای تازه‌ای در حل اضطراب امتحان بیابند و آن را روی فرزندشان امتحان کنند. خوردن صبحانه، داشتن آرامش روحی، زودتر رفتن به مدرسه، میهمانی نرفتن در ایام امتحانات راهکارهایی هستند که دانش‌آموزان آنها را بهتر از اولیای خود از بر هستند.

 کمی عقب‌تر که برگردیم وعده خریدن دوچرخه در صورت قبولی خردادماه، هنوز که هنوز است به خیلی از دانش‌آموزان داده می‌شود. وعده‌ای که برای خیلی‌ها هیچ‌گاه عملی نشد، اما بار سنگین اضطراب را بر دوش آنان گذاشت!

می‌خواهیم در این مجال اندک نگاهی متفاوت به اضطراب امتحان داشته باشیم: نمی‌دانم با این نظر موافق هستید یا نه که: «صحبت بیش از اندازه و گاه نادرست درباره اضطراب امتحان، خود می‌تواند برای دانش‌آموزان اضطراب آور باشد.»

یادم می‌آید در سال گذشته در پاورقی برنامه امتحانی فرزندم این‌چنین نوشته بودند:

- دانش‌آموزان در ایام امتحانات جداً از اضطراب خودداری کنند. - مصرف صبحانه مخصوصاً پنیر و گردو را فراموش نکنید.

* * *
به من حق می‌دهید که بگویم مگر اضطراب امتحان مثل انتخاب پنیر وگردو است که دانش‌آموز این را انتخاب و آن را کنار بگذارد؟! پدران و مادران گرامی: گاهی این خودمان هستیم که درباره امتحانات فرزندمان دچار اضطراب شده‌ایم و این نگرانی را در لفافه‌ای از نصیحت‌های دلسوزانه، مستقیماً به فرزندمان منتقل می‌کنیم.

* * *
با کمی احتیاط باید بگویم اگر تاکنون (یعنی تا شروع فصل امتحانات) کاری اساسی و ریشه‌ای برای پیشگیری از اضطراب امتحان نکرده‌ایم، بهتر است در این ایام فشرده امتحانات از انجام اقدامات عجولانه پرهیز کنیم. حتماً سؤال می‌کنید که: پس چه کار کنیم؟!! حق با شماست. کمی صبر کنید تا مسئله از زوایای دیگری مورد بررسی قرار گیرد.

 بخش اصلی علت اضطراب در ایام امتحانات به نبودن یک برنامه منسجم و هدفمند در سیستم سنجش و ارزیابی آموزش و پرورش ما برمی‌گردد.

 دادن ضریب 6 به امتحانات پایان سال و دادن ضریب 1 به فعالیت‌های مستمر کلاسی به تنهایی می‌تواند بهانه‌ای قوی برای مضطرب شدن دانش‌آموزان باشد. دانش‌آموزان مهم‌ترین امتحان را امتحان خردادماه می‌دانند و در طی سال تحصیلی با کانال‌ها و اهرم‌های مختلف سنجش و ارزیابی آشنا نشده‌اند. درباره این موضوع کمی فکر کنید تا به جنبه دیگری اشاره شود:

خیلی از خانواده‌ها در طی سال تحصیلی هیچ‌گونه نظارت یا ارزیابی از روند رشد تحصیلی فرزندشان ندارند. کمتر به مدرسه رفته‌اند و از فعالیت‌های فرزندشان در کلاس، از روحیات او در مدرسه، از نحوه ارتباط متقابل او با همسالان، از ارتباط او با معلم و مدیر اطلاع چندانی ندارند. و به یکباره با شروع فصل امتحانات فرزند خود را در میان انبوهی از نصیحت‌ها و توصیه‌ها و بایدها و نبایدهای گوناگون مدفون می‌کنند.

* *‌‌ *‌

 آیا بهتر نیست به راهکارهای جدید‌تری پرداخته شود:

سعی کنیم به عنوان یک مربی این حس را در دانش‌‌آموزان ایجاد کنیم که امتحان یک مرحله کاملاً عادی از یک سال تحصیلی است. امتحان می‌تواند مثل پرسش معلم در کلاس و یا نوشتن تمرین در خانه و یا انجام کارهای عملی در مدرسه، یک رفتار کاملاً عادی باشد. به نظر شما سؤال‌های امتحانی را نمی‌شود طوری طراحی کرد که دانش‌آموز بخشی از آنها را در منزل و با کمک سایر اعضای خانواده انجام دهد؟ درباره این سؤال هم فکر کنید. جذابیت محیط مدرسه و کلاس:

مشکل اصلی ما این است که تمام سعی دانش‌آموزان و هدف اصلی آنان این است که به هر قیمت که شده برای سال بعد باید یک پله بالاتر بروند و همیشه نگاهی به آینده و سال‌های بعد دارد و از بودن در شرایط موجود لذت نمی‌برد. فعالیت‌های کلاسی- تدریس معلم و محیط مدرسه برای او جذاب نیست و تمام تلاش او معطوف به قبول شدن و به نوعی خلاص شدن از وضع موجود است!!

آشنا کردن فرزندمان با مفاهیم سنجش و ارزیابی در محیط خانواده:

چقدر از رفتارها و گفتمان‌ اعضای خانواده در طول یک سال، مفهومی از [سنجش] را به ذهن مخاطب منتقل می‌کند؟!

به نظر من در محیط خانواده باید به دنبال طرح سؤالات جدیدی بود:

«پسرم! در مسافرتی که با هم به شمال داشتیم چه چیزهایی برایت جالب و جذاب بود؟ برایم در یک صفحه بنویس. دوست دارم نوشته تو را با خود داشته باشم»

سؤال‌هایی از این دست می‌تواند کودک و نوجوان را با مفهوم پس دادن اطلاعات و آموخته‌ها آشنا کند.

 آموزش و تمرین حل مسئله: فرزندانمان چه مهارت‌ها و فعالیت‌هایی را می‌توانند به تنهایی انجام دهند؟ آیا توانسته‌اند مهارت حل مسئله را کسب کنند؟ آنها در سر جلسه امتحان احساس تنهایی می‌کنند، چون یاد نگرفته‌اند گاهی اوقات لازم است به تنهایی مشکلات و مسائل را حل کنند. انگار باید همیشه یکی در کنار آنها باشد. که این یک نفر گاه در قالب کاغذهای کوچک و لوله شده (تقلب) خود را نشان می‌دهد. انگار دانش‌آموزی که این کاغذها را در جیب دارد دلش قرص‌تر می‌شود.

* * *
در آخر خودم و شما را به یافتن راه‌های متفاوت، یادگیری- ارزیابی و رشد مستمر دعوت می‌کنم تا شاید در مقالات بعدی به راه‌های تازه‌تری برسیم.

از همشهری