اگر سایت دارید ثبت نام کنید

کلیک کنید

حذف کنکور

برای طرح سوال کلیک کنید

بحث حذف کنکور مطرح نیست / مخالفان نگران اعمال سلیقه در تأثیر معد

نگرانیهای مخالفان طرح کنکور با توضیحات موافقان رفع شد، زیرا بحث حذف کنکور مطرح نیست کنکوری که در یک نوبت برگزار می شد و تمام امیدها و آمال یک دانش آموز را یک روز خلاصه می کرد به گونه ای با تغییر نحوه پذیرش از یک نقطه تمرکز خارج می شود.

ابراهیم کارخانه ای - نماینده مردم همدان در مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: طرح کنکور در نهایت به حرکت جدید و نگرشی نو به مقوله آموزش و روند پذیرش دانشجو می انجامد و در آموزش عالی و آموزش و پرورش کشور بسیار تأثیرگذار خواهد بود. وی با اشاره به تصویب کلیات طرح کنکور در جلسه امروز مجلس شورای اسلامی گفت: کلیات طرح کنکور امروز با رای قاطع و بالای نمایندگان مجلس شورای اسلامی و با 139 رای موافق و 36 رای مخالف به تصویب رسید. کارخانه ای به سخنان مخالفان و موافقان طرح کنکور اشاره کرد و گفت: ایرادی که از سوی مخالفان این طرح از جمله رفعت بیات نماینده زنجان و محمد حسین فرهنگی نماینده تبریز به طرح وارد دانسته شده بود، مبنی بر احتمال دخالت سلیقه های شخصی در نمرات دبیرستان و معدل پایانی دوران دبیرستان دانش آموزان بود.

ادامه باکلیک

در جستجوی مدارسی که یاد می گیرند!

عمومی - دکترمحمد رضا سرکار آرانی*
مقدمه: به نظر پیترسنگه، اندیشمند برجسته ایده "سازمان یادگیرنده"، یادگیری نیازمند تحول بنیادی درطرز تفکر انسان و حرکت اساسی برای بازبینی پیش فرض های ذهنی است.

چنین تصویری از یادگیری با آنچه در  محاوره های روزمره، به معنی دریافت اطلاعات، متداول است و معمولاً شوقی بر نمی انگیزد بسیار تفاوت دارد. یادگیری واقعی در قلب وذهن انسان نفوذ می کند، موجب آگاهی و تغییر رفتار می شود و به انسان بودن آدمی معنی می بخشد.

انسان از طریق یادگیری خود را دوباره خلق می کند و به انجام کارهایی که تاکنون نتوانسته است، توانا می شود. چنین یادگیری به انسان قابلیت ارتباط موثربا جهان خارج از ذهن را می دهد و از این طریق چشم اندازهای نوینی را فراسوی  او قرار می دهد، قابلیت های انسان را گسترش می دهد و بر توانایی خلاقیت و نوآوری های او می افزاید.

به علاوه مسؤلیت های اجتماعی نوینی را به همراه می آورد و امکان ترویج یادگیری زاینده - مبتنی برآزمون تجربه ها و بازاندیشی- را فراهم می آورد. همه ما نیاز مبرمی به این نوع یادگیری داریم. یادگیری که معمولاً برونداد آموزش های رسمی و مدرسه ای(مدرسه به عنوان سازمان آموزشی) نیست.

بلکه در نتیجه فرایند عمل پیچیده مدارسی که یاد می گیرند (مدرسه به مثابه سازمان یادگیرنده) پدیدارمی شود 1

آموزش می دهیم، یاد نمی گیریم!

آموزش مدرسه ای به ما می آموزد که خود را در مواجه با پیامد های احساس نادانی حفظ کنیم، در صورتی که ما در زندگی اجتماعی به مهارت های روبروشدن با تهدیدهای ناشی از طرح چالش و سوال نیازمندیم. کریس آرگریس این وضعیت را "عجز جا افتاده" در انسان توصیف می کند و یادآور می شود انسان های با این ویژگی، افرادی هستند که به طرز شگفت انگیزی در دور نگه داشتن خود از فرصت های یادگیری ورزیده اند.

ناتوانی یا امتناع از یادگیری از دیرباز و برای دوره های طولانی گریبان ما را گرفته است و آموزش های رسمی نیز معمولاً در تحول این وضعیت ناکام بوده است. اصول و مبانی جامعه و سازمان یادگیرنده تا حدود زیادی می تواند به موسسات آموزشی کمک کند تا خود را متحول سازند و به افراد یاری رساند تا بر احساس ناتوانی یا امتناع از یادگیری، ترس از دانستن و فرار از آگاهی فا ئق آیند.

به روایت پیتر سنگه انسانها به عنوان افراد سازمان اغلب به راحتی دودلی های خود را آشکار می کنند و از اینکه درعالم بی خبری بمانند زیاد نگران نمی شوند چون مشتاقند که مسؤولیت های آگاه بودن را نپذیرند و ناتوانی خود را برای تغییر نشان دهند. معمولاً این کوتاه ترین راه برای رهایی از پذیرش مسؤلیت های اجتماعی "دانستن" است.

آگاهی از این واقعیت های ذهنی یا عینی شرط لازم برای آغاز یادگیری و آموختن از خود و دیگران و لاجرم غلبه بر ترس از دانستن است. چنین شناختی موجب می شود تا ما خود را از حصار ذهنیت های مخرب آزاد کنیم و به روشنی بفهمیم که کنجکاوی، برانگیختگی و تجربه گرایی جزء قابلیت های ذاتی آدمی است. آنگاه که آموختن را پیشه خود می کنیم، به تدریج شروع می کنیم تا مسائل را از جوانب دیگر نیز بررسی کنیم و آنها را به صورت یکپارچه ببینیم.

با ایده تحلیل همه مسائل زندگی، فقط از دریچه باورهای خودمان، و یافتن پاسخ آنها فاصله می گیریم. احساس نیاز به آموختن از دیگران را در خود تقویت می کنیم و آزمون تجربه های خود و دیگران را پیش می گیریم. سرانجام به تدریج به احساس اعتماد و پشت گرمی عمیقی درارتباط با آنچه با رویکردی جدید و بر اساس باورهای نوین انجام می دهیم،
دست می یابیم.

در چنین شرایطی است که ما می توانیم قابلیت ها، حدود اختیارات و آزادی عمل خود را در ساختن آینده مشاهده کنیم و آن را به صورت باور مشترک و همگانی درآوریم. این خودپسندی یا غرور کاذب نیست، واقعیتی است که درآگاهی، تفکر سیستمی، بازاندیشی عمل، هماهنگی، شناخت و مهار دودلی های طبیعی زندگی، و گذر از بسندگی و قبول نیاز به آموختن رشد می کند.

این همه زمانی ما را به نقطه عزیمت برای یادگیری و نهراسیدن از دانستن می رساند که عمیقاً آمادگی پذیرش مسؤلیت های "آگاه شدن" را داشته باشیم.

اعتماد به چنین امکان و واقعیتی در جامعه بر اساس تجربه های دست اول افرادی که به قدرت زندگی صادقانه و شرافتمندانه، فکر باز، نوگرایی، قبول مسؤولیت و هوشمندی همه جانبه باور دارند، شکل می گیرد. وضعیتی که با فرهنگ رایج در جوامع سنتی که اغلب بر سازش، ترس، محافظه کاری، پراکندگی، و روحیه تدافعی استوار است، کاملاً متفاوت است.

برانگیخته می شویم، برنامه ریزی نمی کنیم!

آریاراتن به عنوان یکی از موفق ترین مدیران تغییر با مرور تجربه های خود در سازماندهی نیروهای اجتماعی برای توسعه اقتصادی و اجتماعی سری لانکا می گوید:
"هنگامی که ما شروع می کنیم تا آهنگ تغییر را در جامعه خودمان به صدا در آوریم اولین چیزی که با آن روبرو می شویم بی تفاوتی است، سپس به استهزا گرفته می شویم، در ادامه با سو استفاده از آنچه می گوییم و یا انجام می دهیم با ما بد رفتاری می شود و سرکوب می شویم. نهایتاً بزرگترین چالش ما فرا می رسد، مردم به ما احترام می گذارند و ما را تحسین می کنند، این دشوارترین مرحله است."

به نظر پیتر سنگه تجربه آریاراتن به ما یادآوری می کند که طرح دیدگاهی نو یا ایده های ابتکاری ساده تر از تلاش برای تغییرجامعه ای متناسب با آن است و البته تحمل و بردباری بسیاری برای به ثمر رسیدن آن نیاز است. در آغاز براحتی ممکن است انسان ها برانگیخته شوند ولی در فرایند عمل مخالفت ها به سرعت بسیج می شوند.

ترس از دانستن افراد را با خود و دیگران درگیر می کند، نزاع نابی آغاز می شود و برای حفظ وضع موجود و اجتناب از مسؤلیت بیشتر ناشی از آگاهی، همگان به تکاپو برای سازماندهی رفتارهای تدافعی فردی و جمعی مشغول می شوند.

تصویر مبهم دستاوردهای موجود به همراه آینده غیر قابل تصور و موعود دست به دست هم می دهند تا موفقیت های به دست آمده در گام های نخست تغییر را به حاشیه برانند و به سرعت امکان پیش روی هر برنامه اصلاحی را از بین ببرند. این چرخه عمل و عکس العمل در فرایندهای گوناگون خود اندیشی فردی و کوشش های اجتماعی برای تغییر قابل مشاهده است.

در این کشمکش نافرجام نهایتاً نیروهای پیروز میدان، شکست اصلاح طلبان را جشن می گیرند و مدعیان نوآوری را به حاشیه می رانند. ولی دیری نمی پاید که دو باره احترام به تغییر، نوآوری و اصلاح سر بر می آورد. درست در زمانی که همه احساس می کنند دشمن را از صحنه خارج کرده اند، ایده تغییر جوانه می زند و تقریباً هدف ها، جهت گیری ها و برنامه های اصلاحی تازه ای برای برانگیختن همگان ارائه می شود.

تغییر محترم شمرده می شود و البته روح برنامه های اصلاحی علی رغم تفاوت در روش های عمل، جهت گیری یکسانی دارد. در چنین شرایطی مردم نفس راحتی می کشند و اغلب تصور می کنند وظیفه خود را به خوبی انجام داده اند. تغییر از اینجا آغاز می شود و البته تغییرات اجتماعی راه طولانی را برای رسیدن به چنین نقطه عزیمتی طی می کنند.

پس از این مرحله است که رقابت های نفس گیری برای نحوه برنامه ریزی و سازماندهی توانایی ها در مواجه با محدودیت ها، دودلی ها و عبور از گذرگاه های پر ابهام، متناقض و غیر قابل اجتناب آغاز می شود.

برخی تغییرات ذاتاً وقت گیرند و نمی توان به سرعت آنها را پیش برد. برخی دیگر ممکن است به سرعت شروع شوند و احتمالاً با موفقیت هم به پیش روند. ولی به هر ترتیب به این نکته بسیار مهم باید توجه کرد که تغییر امری زمان براست و موفقیت در آن مستلزم بردباری، سخت کوشی و پایداری است.

برخی تغییرات نتایج مستقیم و عینی را به همراه دارند، برخی دیگر فقط زمینه ساز موفقیت هایی در فرایند عمل اند و نیروی پیش برنده سایر تحولات محسوب می شوند یا در کیفیت دستاوردهای نهایی تغییرات اجتماعی متجلی می شوند. درک دقیق چنین شرایطی لازمه تفکر راهبردی است. چون تغییرات اجتماعی اساساً در پی پذیرش مسؤلیت‌های جمعی آگاه شدن شکل می گیرند.

تفکر راهبردی اغلب مستلزم قرار گرفتن در دو راهی های متناقض، بغرنج و گریزناپذیری است. برخی عوامل ممکن است تغییرات اجتماعی را معنی دار جلوه دهد. درعین حال همیشه شواهدی نیز وجود دارد که میزان خطر پذیری اجرای برنامه های اصلاحی را نشان می دهد و بعضاً ابهام های غیر قابل انکاری را پدید می آورد.

برای مثال، ما به عنوان مدیر علاقه مندیم که قدرت و اختیار را توزیع کنیم و در عین حال خواهان حفظ نفوذ خود برای هدایت و کنترل رفتار افراد در سازمان هستیم. ما آرزو می کنیم که سازمان ها، نهادها و ساختارهایی که مناسبات اجتماعی را مدیریت می کنند مسوولیت های اجتماعی بیشتری را برای تغییر و اصلاح خود و محیط پیرامونی که در آن قراردارند، بپذیرند در صورتیکه بیشتر آنها به ثبات، انسجام، هویت و بینش پذیرفته شده جمعی و تاریخی خود وفادار ترند.

ما در جستجوی بهره وری، خلاقیت و نوآوری بیشتری در سازمان ها هستیم. تفکر راهبردی به ما کمک می کند تا با تجزیه و تحلیل منطقی گذرگاه های پرابهام و متناقض، تصویر روشن تری از آینده به دست آوریم و بر دودلی ها و دل نگرانی هایی که محیط نوآوری و خلاقیت را محدود می کنند فائق آییم و گامی به پیش نهیم.

ایده های راهنمای تازه ای جستجو می کنیم، تغییرنمی کنیم!

در دهه گذشته گفتمان جذاب و در عین حال پر جنب و جوش و انتقادی پیرامون مفهوم، اصول و مبانی، عناصر سازنده، نحوه دستیابی، کارکردها و عملکردهای جامعه و سازمان یادگیرنده شکل گرفته است. روند تحولات اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و ... دهه گذشته در سطوح ملی، منطقه ای و بین المللی ما را نیازمند بینش و بصیرت نظری برای توسعه توانایی و جسارت در تفکر و عمل راهبردی می کند.

تقریباً همه مباحث مربوط به ماهیت و مفهوم سازمان یادگیرنده تلاش می کنند تا افراد سازمان را یاری دهند تا به فهم مشترکی از تفکر راهبردی دست یابند، در تجربه و دانش یکدیگر سهیم شوند، تصویر دقیقی از مأًموریت سازمان برای همگان ارائه دهند، افراد سازمانی را برانگیزند تا برای بینش و عمل یکپارچه و منطقی گردهم آیند و با یکدیگر به گفت و گو بپردازند، آنها را به بازاندیشی عمل خود دعوت کنند، الگوهای ذهنی مشترکی را در میان آنها توسعه دهند، زیر ساخت های لازم برای نوآوری و عوامل پیش برنده تغییر در سازمان را تبیین کنند، همه گاه همگان را به آزمون تجربه ها و آموختن از یکدیگر ترغیب نمایند، مسؤلیت های جمعی "آگاه شدن" را ترویج کنند و افراد را توانمندتر سازند تا بتوانند بر ترساز دانستن و حس ناتوانی یا امتناع از یادگیری غلبه کنند.

به روایت پیتر سنگه و همکارانش در "جامعه یادگیری سازمانی"، این روزها علاقه بسیار زیادی به ایده "سازمان یادگیرنده" وجود دارد. ولی فراموش نکنید که این ایده برای تغییر سازمان و جامعه تازه به مرحله برانگیختن احترام رسیده است. به کارگیری این ایده درعمل نیازمند یادگیری، تفکر و برنامه راهبردی است.

تفکر راهبردی از بازاندیشی عمل، ارزیابی مسوولیت ها و بررسی نحوه مواجه با چالش ها شروع می شود و بر نقطه آغاز معینی که مأًموریت سازمان است تأًکید می کند این نقطه‌ای است که همه توجهات باید به آن جلب شود، نیاز واقعی سازمان براساس آن ترسیم می شود و عملاً در تعیین گام های بعدی نقش اساسی دارد. تفکر راهبردی دقیقاً نسبت به آنچه نمی توان در سازمان از آن چشم پوشی کرد- ماًموریت اصلی سازمان- حساسیت نشان می دهد و میزان موفقیت و خطرپذیری در راه به دست آوردن آن را به دقت ارزیابی می کند.

پویایی، انعطاف پذیری، بلند نظری و مزیت نسبی و درازمدت ماًموریت اصلی سازمان در تفکر راهبردی جایگاه ویژه ای دارد. اگرچه هر سازمانی واحد اجتماعی منحصر به فردی است و ویژگی های اختصاصی خود را دارد ولی همه سازمان ها تقریباً به روش های معینی تلاش می کنند تا قابلیت های یادگیری سازمانی را در خود توسعه دهند.

اندیشه ها را به یاد می آوریم، بازاندیشی نمی کنیم!

هر جامعه و سازمانی محصول بینش و نحوه تفکر اعضای آن و کیفیت تعامل میان آنها است. اساساً میزان توسعه اقتصادی و اجتمای هر جامعه ای تصویری گویا از مناسبات فکری و فرهنگی آن جامعه است. بنابراین سهل انگاری در یادگیری سازمانی را صرفاً نباید در سیاست ها، بودجه یا ساختار سازمانی جستجو کرد. بلکه آن را باید در خود افراد سازمان یافت.

چنین تاکیدی بربینش، تفکر، تعامل ومناسبات اجتماعی افراد، برداشت ها و گرایش های غالب در میان بسیاری از افراد سازمان را در تاکید بیشتر بر عوامل بیرونی دچار آشفتگی می‌کند، به این معنی که آنها باید نگاه های خود را از بیرون به درون خود و سازمان تغییر دهند و به جای تاکید بر "نتیجه گرایی"، به رویکرد "فرایند گرایی" توجه کنند.

اولین گام در نگاه به درون، بررسی دقیق و وارسی عمیق حقایقی است که ما به طور تلویحی و اغلب بدون درنگ آنها را پذیرفته‌ایم. به علاوه آگاهی از اشتیاق و انتظاری است که همه گاه بر انتخاب های ما در زندگی تاثیر می گذارند. تغییر گاه و رویکرد افراد سازمان فقط به معنی دگرگونی ساختاری در سازمان نیست بلکه مهم تر از آن تغییر نحوه تعامل میان افراد و فرایندهای جاری سازمان است.

تاکید بر نقش افراد و ینش، تفکر و تعامل میان آنها در شکل گیری محصولی به نام سازمان، به این معنی است که توانایی افراد، تعامل میان آنها و بینش و تفکری که مناسبات اجتماعی سازمان را شکل می دهد قادر است موانع ساختاری و سازمانی پیچیده و بزرگی را تحت تاثیر قراردهد.

این موانع اغلب مانند فضای کالبدی سازمان، ماشین ها، فناوری ها و ابزارهای مختلفی که به کار گرفته می شوند قابل رویت نیست. آنها بر اساس عادات،ارزش ها، انتظارات، باورها و آرزوهای مردم شکل می گیرند، جایگاه محکمی دارند، کمتر به چالش گرفته می شوند و معمولاً به چشم نمی آیند و در  عین حال به دقت مراقبت و محافظت می شوند.

هنگامی که ما کوشش می کنیم آگاه تر شویم، به نحوه تفکر و تعامل خود بیاندیشیم و بنیان های فکری خود را وارسی کنیم، به تدریج آماده می شویم تا به شیوه نوینی قابلیت های خود را برای اندیشه ورزی، گفت و گو، یادگیری و تعامل توسعه دهیم.

در چنین شرایطی بر ترس از دانستن غلبه می کنیم، جسارت وارسی اندیشه هایی که در سازمان های آموزشی کسب کرده ایم را به دست می آوریم و شجاعت خوداندیشی و خودارزیابی را در خود احساس می کنیم. با این توانایی ها و قابلیت ها، ما شروع به تغییر مناسبات اجتماعی سازمان و بازاندیشی در رفتار خود می کنیم و به تدریج به این باور می رسیم که جامعه و سازمانی که در آن زندگی و کار می کنیم می تواند آینده بهتری داشته باشد.

چنین تغییرات سازمانی به تدریج در پیرامون ما به پیش خواهند رفت و نیروهای پیش برنده ای را برای توسعه ظرفیت های رشد و پشتیبانی در مواجه با موانع تحول در سازمان، سازماندهی خواهند کرد.

یادگیری سازمانی یعنی استمرار بازاندیشی مستمر رفتار، وارسی بی امان پیش فرض های ذهنی و آزمون مداوم تجربه ها و تبدیل آنها به دانش کاربردی و قابل دسترسی برای همه افراد سازمان، به نحوی که در ارتباط با هدف های اساسی آن باشد. به عنوان مدیر آیا با این تعریف موافقید و آیا تاکنون در چنین فرایند یادگیری آموخته اید و آموخته هایتان را به کار بسته اید؟ پیتر سنگه و همکارانش معمولاً از شرکت کنندگان درکارگاه های آموزشی سازمان یادگیرنده، در دانشکده مدیریت دانشگاه ام آی تی، می خواهند برای خود ارزیابی به سوالات زیر پاسخ دهید.

آیا شما تجربه های خود را آزمون می کنید؟
آیا شما در شرایط بحرانی باورهای خود را به چالش کشیده اید؟
چه ساختاری را برای چنین چالش و آزمونی برگزیده اید؟
آیا زمانی که پیام های منفی از شرایط دریافت می کنید، پیام آوران را توبیخ می کنید؟
آیا شما دانش (ظرفیت و توانایی عمل اثربخش) تولید می کنید؟
آیا سازمان شماقابلیت های جدیدی از خود نشان می دهد؟
آیا شما تصور می کنید کیفیت آنچه می دانید با اطلاعاتی که دریافت می کنید بسیار متفاوت است؟
آیا همه افراد در این دانش سهیم اند؟
آیا دانش تولید شده در دسترس همه افراد قرار دارد؟ یا اینکه فقط به تحسین آن می پردازید و در باره اهمیت آن سخنرانی می کنید، دقیقاً در شرایطی که بسیاری از افراد به خاطر دسترسی نداشتن به آن تاثیرچنین دانشی را انکار می کنند و عملاً از خاصیت می اندازند؟
آیا این فرایند به یادگیری در سازمان می انجامد؟
آیا فرایند یادگیری در راستای هدف و مأموریت های سازمان است؟
آیا آنچه آموزش داده می شود به کار افراد می آید؟
آیا نحوه کاربرد آموخته ها ارزشیابی می شود؟

به نظر می رسد برای ترویج یادگیری، کسب مهارت های بازاندیشی و خود ارزیابی و تولید و
به کارگیری دانشی که ظرفیت و توانایی عمل اثربخش را گسترش می دهد، نیازمند سازمان های آموزشی هستیم که به عنوان سازمان یادگیرنده به طور مستمر یاد می گیرند. مدارسی که بیش از آن که دغدغه انتقال دانش، اطلاعات واندیشه ها (موزش)را داشته باشند در جستجوی گسترش راه های ترویج تفکر، بازاندیشی و آزمون تجربه ها(یادگیری) هستند .

روند تحولات در دنیای امروز اصلاحات آموزشی را امری جهانی ساخته است. از چین تا آمریکا، از انگلستان تا کشورهای حوزه خلیج فارس و آسیای میانه، از برزیل تا اقیانوسیه و از آفریقای جنوبی تا ژاپن، همه جا، آهنگ تغییر واصلاحات از بام بسیاری از موسسات آموزشی به گوش می رسد. مأموریت اصلی اغلب برنامه های اصلاحات آموزشی کشورهای مختلف جهان "غنی سازی یادگیری" است.

تکاپوی جهانی دردست یابی به برنامه های راهبردی برای نوسازی نظام های آموزشی، برای تأسیس مدارسی است که از طریق ترویج و غنی سازی یادگیری- نه صرفاً آموزش- به ما کمک می کنند تا یاد بگیریم و بخشی از فرایند حیات بخش هستی باشیم. یادگیری زاینده ای که علاوه بر افزایش توانایی های سازگاری انسان با محیط به توسعه خلاقیت و نوآوری در انسان نیز یاری می دهد و ذهن آدمی را انبان اندیشه های دیگران نمی خواهد بلکه به تفکر، بازاندیشی و پذیرش مسؤلیت های اجتماعی " دانستن" فرا می خواند.

سخن پایانی

ایده سازمان یادگیرنده برای همه افراد اعم از مدیران، کارکنان، معلمان، پژوهشگران، استادان،دانشجویان و والدین قابل استفاده است. چون هر یک از این افراد در ساختن فرهنگ آموزشی که از خانواده آغاز می شود؛ سهیم اند و به توسعه آن در موسسات آموزشی که از دبستان شروع می شود و برای سرتاسر زندگی ادامه می یابد کمک می کنند. همه این افراد عضو یکی از سازمان های اجتماعی اند و چنانچه این سازمان ها بخواهند آینده خود را بسازند

لاجرم باید توانایی خود را برای یادگیری زاینده گسترش دهند وبا به کارگیری اصول و مبانی جامعه و سازمان یادگیرنده بر قابلیت های خود از طریق یادگیری بیافزایند. گفتمان جامعه و سازمان یادگیرنده به خروج سازمان های آموزشی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی از بحران ناتوانی یا امتناع از یادگیری و ترس از دانستن کمک می کند و راهنمای عملی آنها برای توسعه قابلیت های یادگیری زاینده در افراد، خلق سازمان و اجتماع های یادگیرنده و گسترش آینده اندیشی در جامعه است.

این گفت وگوها به مدیران وبرنامه ریزان آموزشی، فرهنگی و اجتماعی کمک می کند تا موسسات آموزشی را از مکانی برای آموزش، یاد دادن و اهلی کردن انسان ها (مدارسی که آموزش می دهند) به جامعه و سازمان یادگیرنده (مدارسی که یاد می گیرند) تبدیل کنند.

"مدارسی که یاد می گیرند" به مثابه اجتماع یادگیرنده اند، جایی که یادگیری سازمانی ترویج می شود، بر آزمون تجربه ها تاکید می شود، خود-اندیشی درپندار و رفتار تبلیغ می شود، امکان خلاقیت، نوآوری و تفکر انتقادی گسترش می یابد، ایده های راهنمای موثری مطرح می شود، انسان ها برای تغییر برانگیخته می شوند و با برنامه ریزی و اندیشه راهبردی تحولات اجتماعی را سازماندهی می کنند و بردودلی ها و ترس از دانستن چیره می شوند.

در چنین مدارسی همه افراد از یکدیگر می آموزند، معلمان از پرسش های دانش آموزان استقبال می کنند، والدین به سوالات فرزندان خود به چشم گوهری انسانی می نگرند، دانش آموزان بیشتربه دنبال فهم مسأله اند تا پاسخ صحیح، سیاستگذاران و تصمیم سازان آموزشی جسارت پرسیدن، شجاعت دانستن و پذیرش مسؤلیت های اجتماعی ناشی از آن را برمی انگیزند، برنامه ریزان آموزشی و درسی تنوع روش ها و منابع برای رسیدن به حقایق علمی را به رسمیت می شناسند و بیش از دانش بر مهارتهای زندگی تاکید می کنند، مدیران آموزشی بیش از نتیجه به بهبود فرایندهای عمل می اندیشند، مربیان امکان خطای آدمیان را می پذیرند و تلاش برای جبران آن را محترم شمرده، ترویج می کنند وبه یاری انسان ها می شتابند تا بر دل نگرانی های ناشی از "آگاه شدن" و ترس از "دانستن" غلبه کنند

پی نوشت:
1. گزارش های تجربی، پژوهشی و ابتکارعمل های فردی و سازمانی مدیران، پژوهشگران، کارآموزان و استادان برجسته نوآوری و تغییر در سازمان که درآثار پیترسنگه و همکارانش در مرکز یادگیری سازمانی دانشکده مدیریت دانشگاه ام آی تی(از سال 1997 جامعه ی یادگیری سازمانی) ارائه شده است، عامل اساسی اشاعه ایده "سازمان یادگیرنده" در جهان است. آثاری مانند پنجمین فرمان (1990)، کتاب میدانی  پنجمین فرمان(1994)، رقص تغییر (1999)، مدارسی که یاد می گیرند(2000) و حضور در صحنه (2005) مهم ترین منابع ترویج ایده "یادگیری سازمانی" است. نگارنده در تدوین این مقاله برای تبین این که "ما در آموزش مدرسه‌ای چه می کنیم که یادگیری ترویج نمی شود " و "چگونه در جستجوی چشم اندازهای تازه ای برای غنی سازی یادگیری باشیم" از این منابع بسیار استفاده کرده است.

منبع : همشهری

نامه آبراهام لینکلن به معلم پسرش

به پسرم درس بدهید
او باید بداند که همه مردم عادل و همه آن ها صادق نیستند ، اما به پسرم بیاموزید که به ازای هر شیاد ، انسان صدیقی هم وجود دارد . به او بگویید ، به ازای هر سیاستمدار خودخواه ، رهبر جوانمردی هم یافت می شود . به او بیاموزید ، که در ازای هر دشمن ، دوستی هم هست . می دانم که وقت می گیرد ، اما به او بیاموزید اگر با کار و زحمت خویش ، یک دلار کاسبی کند بهتر از آن است که جایی روی زمین پنج دلار بیابد . به او بیاموزید که از باختن پند بگیرد . از پیروز شدن لذت ببرد . او را از غبطه خوردن بر حذر دارید . به او نقش و تاثیر مهم خندیدن را یادآور شوید .
اگر می توانید ، به او نقش موثر کتاب در زندگی را آموزش دهید . به او بگویید تعمق کند ، به پرندگان در حال پرواز در دل آسمان دقیق شود . به گل های درون باغچه و زنبورها که در هوا پرواز می کنند ، دقیق شود .
به پسرم بیاموزید که در مدرسه بهتر این است که مردود شود اما با تقلب به قبولی نرسد . به پسرم یاد بدهید با ملایم ها ، ملایم و با گردن کش ها ، گردن کش باشد . به او بگویید به عقایدش ایمان داشته باشد حتی اگر همه بر خلاف او حرف بزنند .
به پسرم یاد بدهید که همه حرف ها را بشنود و سخنی را که به نظرش درست می رسد انتخاب کند .
ارزش های زندگی را به پسرم آموزش دهید . اگر می توانید به پسرم یاد بدهید که در اوج اندوه تبسم کند . به او بیاموزید که از اشک ریختن خجالت نکشد .
به او بیاموزید که می تواند برای فکر و شعورش مبلغی تعیین کند ، اما قیمت گذاری برای دل بی معناست .
به او بگویید که تسلیم هیاهو نشود و اگر خود را بر حق می داند پای سخنش بایستد و با تمام قوا بجنگد .
در کار تدریس به پسرم ملایمت به خرج دهید ة اما از او یک نازپرورده نسازید . بگذارید که او شجاع باشد ، به او بیاموزید که به مردم اعتقاد داشته باشد توقع زیادی است اما ببینید که چه می توانید بکنید ، پسرم کودک کم سال بسیار خوبی است.

از سایت گوناگون

حذف کنکور در روزنامه‌ها

روزنامه - همشهری آنلاین: بار کنکور بالاخره از روی دوش جوانان ایرانی برچیده شد، این خبر مهم‌ترین موضوعی است که روزنامه‌های دوشنبه 7 خرداد تیتر یک کرد‌ند. جام جم این خبر را این گونه تیتر یک کرده است:" خداحافظ کنکور" هم‌میهن هم این خبر را تیتر یک کرده است: حذف کنکور و اعتماد ملی در این باره نوشته است: کنکور 4 سال دیگر حذف می‌شود

آینده کنکور

طرح حذف کنکور به حالت تعلیق در آمد   عالی - علی اصغر محمدی: طرح مجلس برای حذف کنکور که فوریت آن تیر ماه سال گذشته به تصویب رسیده بود اکنون در حالی در دستور کار جلسه علنی مجلس قرار گرفته که با تردید و ابهام بسیار از سوی کارشناسان و نمایندگان مواجه شده‌است. در حالی که برخی مسئولان از مسکوت ماندن این طرح سخن می‌گویند، برخی دیگر بر تصویب آن تاکید می‌ورزند. مجلسیان درصدد دفاع از طرح خود هستند و در مقابل رؤسای دانشگاه‌ها و وزارت علوم نظراتی متفاوت در مورد این طرح دارند و به دلیل اشکالات متعدد آن را غیرقابل اجرا می‌دانند. همچنین با اینکه اغلب سازمان‌ها و نهادهای آموزشی مخالف برگزاری کنکور به شکل فعلی هستند، ولی در چگونگی ساماندهی آن اختلاف نظر و سلیقه وجود دارد. قانون مصوب سال 77 مجلس، دولت را مکلف می‌کند که از طریق آزمون یک مرحله‌ای دانشجو بپذیرد و چنانچه طرح جدید کنکور تصویب شود، کنکور طی 4 سال خود به خود حذف و مراکز آموزشی مجاز می‌شوند در مقاطع کاردانی ناپیوسته و کارشناسی آزمون نداشته باشند و در مابقی مقاطع نیز سوابق تحصیلی مبنای پذیرش دانشجو در مراکز آموزش عالی خواهد بود. کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی از جمله رئیس این کمیسیون، معتقد به حذف کنکور حداکثر تا سال 90 است و دلایلی نیز برای ناکارآمدی برگزاری کنکور عنوان می‌کند. براساس طرح مجلس، سوابق تحصیلی و پرورشی و مهارتی دانش‌آموزان در دوره متوسطه و پیش‌دانشگاهی جایگزین کنکور می‌شود. مخالفان کنکور معتقدند با یک آزمون چند ساعته نمی‌توان به استعداد و علایق واقعی دانش‌آموزان پی برد و از طرفی کنکور با تاکید بر سؤالات تستی، دانش‌آموزان را به سمت حافظه محوری به جای یادگیری هدایت می‌کند و قدرت تفکر و خلاقیت را از آنان سلب می‌کند. همچنین گرایش دانش آموزان به سوی آموزشگاه‌ها و مؤسسات کنکور که  هزینه‌های مضاعفی را بر خانواده‌ها تحمیل می‌کند. بنابر این مخالفان کنکور، طرحی را پیشنهاد کردند که بر اساس آن معدل امتحانات نهایی در سال‌های دوم و سوم متوسطه و دوره پیش‌‌دانشگاهی مبنای اصلی انتخاب دانشجو خواهد بود و آموزش و پرورش موظف خواهد شد از سال تحصیلی87-86 امتحانات نهایی را به صورت استاندارد برای دوره‌های تحصیلی مورد نظر برگزار کند. نظر مخالفان حذف کنکور وزارت علوم و سازمان سنجش تنها موافق احتساب درصدی از معدل در پذیرش دانشجو هستند و حذف کامل کنکور را نمی‌پذیرند. محمد مهدی زاهدی، وزیر علوم در این باره گفت: سیستم پذیرش دانشجو یکی از مسائلی است که در استقلال دانشگاه‌ها مؤثر است، در این راستا مصوبات اخیر مجلس شورای اسلامی درباره طرح ساماندهی نظام پذیرش دانشجو باعث شده تا مدیریت و اشراف وزارت علوم به عنوان متولی کل آموزش عالی کشور بسیار کمرنگ دیده شود. وی با بیان اینکه در بخشی از مصوبات مجلس برگزاری امتحانات نهایی در پایه‌های مختلف دوره متوسطه برای لحاظ سوابق تحصیلی دانش‌آموزان در کنکور به وزارت آموزش و پرورش واگذار شده است، گفت: با توجه به حجم بالای کاری برای اجرای این طرح یعنی برگزاری امتحانات نهایی در پایه‌های مختلف دوره‌های متوسطه ممکن است وزارت آموزش و پرورش نتواند این آزمون‌ها را به صورت استاندارد در این حجم بالا برگزار کند. بنابراین پیشنهاد ما این است که حداقل 70 درصد سوابق تحصیلی و 30 درصد آزمون برای پذیرش دانشجو در دانشگاه‌ها ملاک باشد تا در صورت عدم توانایی آموزش و پرورش برای اعلام دقیق سوابق تحصیلی بتوان عامل دیگری را برای پذیرش دانشجو جایگزین کرد. حسین‌ پورکاظمی معاون سابق سازمان سنجش نیز به عنوان مخالف جدی حذف کنکور معتقد است که نباید کنکور 3 ساعته را در طول 3سال برگزار کرد، زیرا 40هزار ظرفیت برای رشته‌های مهم و معتبر دانشگاهی وجود دارد که باید با برگزاری کنکور، بهترین‌ها را انتخاب کرد. رؤسای 31 دانشگاه نیز طی نامه ای خطاب به رئیس مجلس از طرح کمیسیون آموزش و تحقیقات در باره نظام سنجش و پذیرش دانشجو با هدف حذف کنکور، انتقاد کردند. کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی طی جلسه‌ای طرح حذف کنکور را رد کرده و معتقد است اولاً هنوز آموزش و پرورش کشور نتوانسته است به حداقل استانداردهای آموزشی برسد و بین مناطق برخوردار از امکانات و مناطق محروم تفاوت زیادی وجود دارد. از این رو طرح سنجش و پذیرش، تبعیض آشکاری بین این دسته از مناطق است، ثانیاً تأمین امنیت امتحانات نهایی 3 تا 4 ساله مشکل است. معاون سابق سازمان سنجش نیز معتقد است در حال حاضر کنکور با مسایل سیاسی گره خورده است. دکتر حسین پورکاظمی درباره طرح کنکور مجلس گفت: جالب است همان‌هایی که کنکور 4 ساعته را در سال‌های قبل تصویب کردند امروز از این کنکور ایراد می‌گیرند. همچنین دکتر جعفر توفیقی وزیر سابق علوم گفت: با اجرای طرح مجلس فقط کنکور جابه‌جا می‌شود و با این جابه‌جایی مشکل کنکور حل نمی‌شود، تا مادامی که امتحان برگزار می‌شود، ازدحام و اضطراب هم وجود دارد. وی افزود: امتحان نهایی به شکل تشریحی یکی از مشکلات اساسی طرح کنکور مجلس است. وزیر سابق علوم اظهار کرد: با اجرای طرح کنکور مجلس فقط جای مجری آن عوض شده است، یعنی از آموزش عالی به آموزش و پرورش منتقل می‌شود. به گفته توفیقی این قبیل طرح‌ها تنها مشکل از پشت درهای وزارت علوم به پشت درهای آموزش و پرورش می‌رود، یعنی یک دفعه چیزی که آموزش و پرورش از آن می‌ترسید با ضریب 5 برابر گرفتارش می‌‌شود. در همین حال مدیر کل دفتر آزمون سازی و روان سنجی سازمان سنجش آموزش کشور با انتقاد از حذف کامل کنکور گفت: حذف کنکور در شرایط فعلی امکان پذیر نیست، چرا که در این طرح پذیرش دانشجو بر اساس معدل و سوابق تحصیلی انجام می‌شود و نمی‌توان داوطلبان را تنها با در نظر گرفتن نمره معدل برای یک رشته گزینش کرده و ارجحیت آنان را تشخیص داد. اسدالله آسرایی افزود: سازمان سنجش همان گونه که با اعمال 100 درصد نمره کنکور و صفر درصد سوابق تحصیلی دوره دبیرستان برای پذیرش دانشجو مخالف است، هم‌اکنون نیز با تأثیر صفر درصد کنکور و 100 درصد سوابق تحصیلی دوره دبیرستان مخالف است. وی گفت: در اغلب کشورها نمره آزمون پس از دوره دبیرستان به همراه سوابق تحصیلی داوطلب و توصیه‌نامه از محل تحصیل به عنوان شاخص‌های پذیرش دانشجو در نظر گرفته می‌شود، بنابراین کلیه این معیارها باید برای پذیرش دانشجو در نظر گرفته شود. آسرایی ‌گفت: اغلب کشورهای پیشرفته روز به روز به سمت استاندارد کردن آزمونهای پذیرش دانشجو حرکت می‌کنند، تا آزمون مربوطه 100 درصد سواد داوطلبان را بسنجد. موافقان طرح حذف کنکور اما از سوی دیگر رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس که طرح حذف کنکور را ارائه کرده می‌گوید این طرح برای حل مشکل دانشگاه‌ها ارائه شده است. علی عباسپور تهرانی فرد با انتقاد از پذیرش بی برنامه دانشجو در برخی دانشگاه‌ها گفت: سیاست گسترش بدون کیفیت آموزشی مؤثر نیست و باید کیفیت آموزشی مورد توجه قرار گیرد. وی درباره نامه رؤسای دانشگاه‌ها به رئیس مجلس در انتقاد از طرح کنکور کمیسیون آموزش گفت: مطمئناً موضوع و هدف این طرح برای رؤسای دانشگاه‌ها تشریح نشده است، چرا که در این صورت آنان نیز جزو موافقان طرح می‌شدند. عباسپور افزود: چنانچه موضوع برای رؤسای دانشگاه‌ها تشریح شود آنها خاطر جمع می‌شوند که کل حرکت ما در طول مجلس هفتم ارتقای سطح علمی و کیفی دانشگاه‌هاست. همچنین معاون سازمان سنجش از امکان حذف کنکور در بیش از 90 درصد از ظرفیت‌های دانشگاهی خبر داد. محمد محمدی‌اقدم با اشاره به اینکه با اصلاح3-2 مورد از طرح فعلی کنکور می‌توان مشکلات این طرح را کاهش داد، افزود: برگزاری آزمون تشریحی و تعیین زمان برای حذف کنکور از مشکلاتی است که در طرح فعلی مجلس وجود دارد. وی با اشاره به این‌که در طرح کنکور مجلس تأکید بر برگزاری آزمون تشریحی دارد، گفت: آزمون تشریحی با امنیت بالا و استاندارد مطلوب را نه تنها وزارت آموزش و پرورش بلکه سازمان سنجش نیز نمی‌تواند برگزار کند. معاون سازمان سنجش افزود: نمی‌توان تاریخ دقیقی برای حذف کنکور با توجه به شرایط فعلی بیان کرد، باید در کمیته‌ای موضوع حذف کنکور در رشته‌های مختلف بررسی شود و در صورت بررسی اگر کنکور در رشته‌ای قابل حذف بود آن را حذف کنند. وی تصریح کرد: برگزاری آزمونی ملی امکان پذیر است اما تصحیح اوراق چنین آزمونی امکان‌پذیر نیست. همچنین نماینده مردم شوشتر در مجلس شورای اسلامی در باره طرح کنکور مجلس گفت: در طرح حذف کنکور به این مسئله توجه شده است که به جای یک بررسی در پایان دوران تحصیل داوطلبان، در سه مقطع متوالی، میزان دانش داوطلب از طریق آزمون‌های جامع دبیرستان مورد سنجش قرار می‌گیرد. محمدعلی شیخ یادآور شد: همچنین بر اساس این طرح کمیته‌ای برای بررسی سوابق تحصیلی افرادی که پیش از تصویب این طرح دیپلم خود را گرفته‌اند تشکیل می‌شود تا این افراد نیز برای ورود به دانشگاه مشکلی نداشته باشند. وی خاطرنشان کرد: تأثیر سوابق تحصیلی عمده‌ترین موضوع طرح کنکور مجلس است. در این طرح همچنین این فرصت فراهم شده است که دانش آموزان در مقاطع مختلف فرصت جبران داشته باشند. شیخ با اشاره به نظرات مخالفان این طرح گفت: سازمان سنجش، وزارت علوم و برخی نمایندگان با حذف کامل کنکور مخالف هستند و پس از ورود طرح به صحن علنی و بررسی نظریات مخالف و موافق، سرنوشت این طرح مشخص می شود. نیروهای مسلح مخالف حذف کنکور نیست از سوی دیگر رئیس سازمان وظیفه عمومی نیروی انتظامی درباره حذف کنکور و سربازی داوطلبان گفت:‌ قرار شده موضوع حذف کنکور در نیروهای مسلح مطرح و فرمولی برای تأمین سرباز کشور مشخص شود. سردار بهمن کارگر با تاکید بر این که نیروهای مسلح مخالف حذف کنکور نیست، اظهار داشت: با حذف کنکور شمار سربازهای کشور کم نمی‌شود. وضعیت فعلی طرح در حالی که قرار بود طرح حذف کنکور در اولین روزهای کاری امسال مجلس مطرح شود اما به یک باره از دستور کار مجلس خارج شد. اما رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس با تأکید بر این‌که طرح کنکور از دستور کار صحن خارج نشده است، می‌گوید: به درخواست کمیسیون آموزش و تحقیقات طرح کنکور به حالت تعلیق درآمده است. علی عباسپور تهرانی‌فرد با اشاره به این‌که طرح کنکور هر زمان که کمیسیون آموزش درخواست کند در صحن مطرح می‌شود، افزود: طرح کنکور مجددا با حضور مسئولان وزارتخانه‌های علوم، تحقیقات و فناوری و وزارت آموزش و پرورش مورد بررسی قرار می‌گیرد. وی با تأکید بر این‌که مجریان طرح کنکور وزارتخانه‌های آموزش و پرورش و وزارت علوم هستند و باید این دو وزارتخانه با طرح موافق باشند، گفت: وزارت علوم با بندهایی از طرح کنکور مشکلاتی داشت که به همین دلیل طرح مجدد بررسی می‌شود. رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس اظهار کرد: کمیسیون آموزش خواستار ارائه طرحی است که دستگاه‌های اجرایی به بهترین نحو تمایل به اجرای آن داشته باشند. از سوی دیگر معاون پارلمانی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری گفت: در حال حاضر اصلاحات جزیی با هماهنگی وزارت علوم و مجلس در طرح مذکور ایجاد شده که این اصلاحات مورد تایید وزارت علوم است. محمد حسینی افزود: براساس اصلاحات انجام شده سؤالات می‌‏تواند تشریحی یا تستی باشد، در حالی که قبل از اصلاحات، بر تشریحی بودن سؤالات تاکید شده بود. وی در باره اجرایی شدن طرح ساماندهی و حذف کنکور گفت: این طرح در پایان سال اول برنامه پنجم توسعه یعنی سال 89 اجرایی خواهد شد. محمد علی حیاتی مخبر کمیسیون آموزش نیز در مورد ایجاد برخی اصلاحات طرح کنکور گفت : پس از بررسی‌های صورت گرفته در کمیسیون آموزش مقرر شد دست برگزارکنندگان امتحانات دبیرستان باز باشد و کمیته سیاستگذاری کنکور بر اساس شرایط تصمیم بگیرد، سؤالات آزمون‌ها تشریحی، تستی یا کوتاه پاسخ باشد. وی می‌افزاید: همچنین آزمون رشته‌هایی مانند تربیت بدنی و هنر که بیشتر مهارتی هستند با هماهنگی وزارت علوم انجام خواهد شد. حیاتی با تأکید بر اینکه کمیسیون آموزش و تحقیقات تقریباً بیشتر نظرات وزارت علوم را در طرح گنجانده است، می‌گوید: اصلاحات انجام شده و تغییر دیگری در طرح انجام نمی‌شود.   بررسی جزئیات طرح حذف کنکور در مجلس   مخبر کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس از بررسی جزئیات طرح ساماندهی پذیرش دانشجو در صحن علنی مجلس شورای اسلامی خبر داد. محمد علی حیاتی در گفتگو مهر با افزود : جزئیات طرح ساماندهی پذیرش دانشجوی که شامل تمامی مواد آن به جزء ماده یک بخشی از ماده است روز یکشنبه 6 خرداد در صحن علنی مجلس مورد بررسی قرار می گیرد. وی اظهار داشت: تعیین اعضای کمیته اجرایی کنکور که کمیسیون آموزش آن را شامل وزیر علوم، وزیر بهداشت، وزیر آموزش و پرورش، رئیس دانشگاه آزاد و رئیس سازمان سنجش اعلام کرده، مهمترین بحثی است که روز کیشنبه در مجلس به آن پرداخته می شود. مخبر کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس گفت: تصویب سال حذف کامل کنکور و سایر جزییات نیز در همین روز با حضور نمایندگان بررسی می‌شود. هفته گذشته کلیات طرح کنکور و ماده یک آن به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید.

انتقاد مجدد رؤسای 44 دانشگاه کشور از طرح حذف کنکور عالی - گروه اجتماعی: رؤسای دانشگاه‌های کشور بار دیگر بر مخالفت خود با طرح مجلس در باره حذف کنکور تأکید کردند. بر اساس این گزارش رؤسای 31 دانشگاه در آخرین روزهای بهمن با امضای نامه ای خطاب به رئیس مجلس با انتقاد از طرح کمیسیون آموزش و تحقیقات در باره سنجش و پذیرش دانشجو با هدف حذف کنکور،بر لزوم نگاه جدی علمی‌و کارشناسانه برای به روز کردن طرح و رفع ایرادات آن تاکید کردند. پس از انتشار این نامه شهریار مشیری،نماینده بندرعباس و عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس با انتقاد از آن تاکید کرد که گرچه بسیاری از همین روسا موافق حذف کنکورند،اما شاید به دعوت برخی از مدیران وزارت علوم این نامه را امضا کرده باشند. وی همچنین گفته بود مافیای فروش سؤالات سال‌هاست که نمی‌خواهند کنکور حذف شود. اینک و در آستانه بررسی طرح حذف کنکور در مجلس، رؤسای 44 دانشگاه کشور با انتشار نامه‌ای نسبت به سخنان مشیری،عضو کمیسیون مجلس انتقاد کردند. در این نامه تصریح شده است: رؤسای دانشگاه‌ها بدون فشار و با درایت خود از طرح کنکور مجلس انتقاد کرده‌اند. در بخشی از این نامه آمده است: نامه ای که این نماینده مجلس به آن اشاره کرده است به امضای 31 نفر از رؤسای دانشگاه‌های کشور رسیده و در جهت ادای تکلیف دینی و ملی و علمی خود برای ریاست مجلس شورای اسلامی ارسال شده است. وقتی نامه ای به امضای شخص یا اشخاص حقیقی یا حقوقی می رسد، مسئولیت مفاد آن بر عهده امضا‌کنندگان است، رؤسای دانشگاه‌های کشور که منتخب وزیر علوم، تحقیقات و فناوری و شورای عالی انقلاب فرهنگی‌اند در آن درجه از رشد علمی و مدیریتی هستند که این امانت بزرگ به آنان سپرده شده، پس به خوبی از مسئولیت خود درباره امضای یک نامه که امری پیچیده نیست، آگاهند. به نظر می رسد عنوان کردن امضای نامه توسط رؤسای دانشگاه‌ها با فشار دیگران نه در شأن نمایندگان مجلس باشد و نه مصداقی در رؤسای دانشگاه‌ها می‌توان برای آن یافت. در ادامه آمده است: رؤسای دانشگاه‌های امضا کننده نامه مذکور از شناخته شده ترین چهره‌های علمی کشور در دفاع از حرمت دانشگاه و جلوگیری از هرگونه ساز و کارهای نامشروع و غیر علمی برای ورود به این عرصه مقدس هستند، پس چگونه یک نماینده مجلس در توضیح مطالب خود به عذرهایی بدتر از اصل مدعای خود متوسل می شود و رؤسای دانشگاه‌ها را تحت تاثیر برگزار کنندگان کلاس‌های کنکور قلمداد می کند و آنان را کسانی توصیف می کند که نامه ای را برخلاف اراده و اعتقادات خود امضا کرده اند. بر اساس این گزارش طرح حذف کنکور قرار است این هفته در جلسه علنی مجلس مورد بررسی قرار گیرد. به گفته رئیس کمیسیون آموزش مجلس سوابق تحصیلی و علمی‌داوطلبان ملاک عمل و جایگزین کنکور خواهد شد. در صورت تصویب این طرح از سوی مجلس، کنکور طی 4 سال خود به خود حذف می‌شود. علی عباسپور تهرانی فرد افزود: در طرح کنکور بیشتر به نمرات دروس آموزش و پرورش در امتحانات سراسری توجه خواهد شد. قانون مصوب سال 77 مجلس، دولت را مکلف می‌کند که از طریق آزمون یک مرحله‌ای دانشجو بپذیرد. چنانچه طرح جدید کنکور تصویب شود،مراکز آموزشی مجاز می‌شوند در مقاطع کاردانی ناپیوسته و کارشناسی آزمون نداشته باشند و در مابقی مقاطع نیز سوابق تحصیلی مبنای پذیرش دانشجو در مراکز آموزش عالی خواهد بود.

افزایش ساعت ورزش و تربیت بدنی مدارس

ساعت درس تربیت‌بدنی مدارس با هدف کاهش مشکل فقر حرکتی دانش‌آموزان از 2 ساعت به 3 ساعت در هفته افزایش می‌یابد.

معاون پرورشی آموزش و پرورش صبح دیروز در جمع خبرنگاران در پاسخ به سؤال همشهری در باره فقر حرکتی دانش‌آموزان در مدارس کشور گفت: افزایش ساعت تربیت بدنی و شادی بخشی و نشاط‌آفرینی، مشکل فقر حرکتی دانش‌آموزان را کاهش می‌دهد. 

سید‌باقر پیشنمازی افزود: در‌حال حاضر میانگین افزایش فضاهای دانش‌آموزی از 5سانتی‌متر مربع به 20سانتی‌متر مربع افزایش یافته است و هم‌اکنون برای حدود 150هزار واحد آموزشگاهی سراسر کشور تنها 2هزار و 502 سالن ورزشی وجود دارد.

وی با اشاره به مشکلات موجود در بحث ورزش مدارس دخترانه، گفت: بسیاری از مدارس دخترانه به دلیل آنکه در اطرافشان ساختمان‌‏های بلند احداث شده است از انجام فعالیت‌‏های ورزشی محروم مانده‌‌اند و به همین دلیل هفته گذشته با ارسال نامه‌‏ای از شورای شهر تهران خواسته‌‌‏ایم که مانع احداث ساختمان‌‏های بلند در اطراف مدارس دخترانه شود.

پیشنمازی افزود: در توسعه برنامه‌‏های ورزشی مدارس، اولویت با مدارس دخترانه است و تلاش می‌‏کنیم زمینه‌ای فراهم شود که امکان فعالیت ورزشی برای دانش‌‌آموزان دختر میسر باشد.

وی با اشاره به کمبود 20هزار مربی تربیت بدنی، 17هزار مربی بهداشت و 90هزار مربی پرورشی گفت: تا پایان سال 86 حدود 26هزار دانشجوی تربیت بدنی از دانشگاه‌های کشور فارغ‌التحصیل می‌شوند و امید می‌رود بتوان از این افراد برای فعالیت در مدارس استفاده کرد.

معاون پرورشی و تربیت‌بدنی آموزش و پرورش با تأکید بر این که سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی باید برای تجهیز فضاهای ورزشی دانش‌آموزی ردیف مستقل اعتباری اختصاص دهد، افزود: به اعتقاد معاونت پرورشی و تربیت بدنی تغییر برخی از نگرش‌های به‌روز نشده نسبت به حوزه پرورشی با بخشنامه ممکن نیست، طی 24 سفر استانی و دیدار رو در رو با مسئولان حوزه پرورشی استان‌ها، از اقداماتی است که برای تغییر برخی نگرش‌ها صورت گرفته است.

پیشنمازی گفت: وزیر آموزش و ‌پرورش طی نامه‌ای از رئیس جمهوری خواست تا در سفرهای استانی خود 50درصد فضاهای ورزشی را به دانش‌آموزان اختصاص دهد اما با ابلاغ این امر از سوی دفتر ریاست جمهوری به سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، این امر تنها در چند استان محدود به مرحله اجرا رسید.

پیشنمازی در ادامه ازنهایی شدن  آئین‌نامه باشگاه ورزشی مدارس در وزارت آموزش و‌پرورش خبر داد و گفت:  تا پایان برنامه چهارم توسعه  500 باشگاه ورزشی دانش‌آموزی راه‌اندازی خواهدشد و نیمی‌از هزینه‌های آن با آموزش و‌پرورش خواهد بود.

معاون وزیر آموزش و پرورش؛ رسیدگی به درس تربیت بدنی را اولویت اول و ورزش قهرمانی را در اولویت دوم برنامه‌های ورزشی این معاونت اعلام کرد.

پیشنمازی با اشاره به این که انرژی عظیم جسمانی دانش‌آموزان تاکنون نادیده گرفته می‌شد، دانش‌آموز محوری برای توجه به شخصیت دانش‌آموزان و به وجود آوردن فرصت کسب تجربه را از اصول اساسی رویکرد جدید خواند و بیان کرد: در این زمینه چهارمین دوره مجلس دانش‌آموزی روز گذشته افتتاح و 5نفر به عنوان اعضای اصلی هیأت رییسه آن انتخاب شدند.

 وی به تصویب آیین‌نامه معاونت پرورشی و تربیت‌بدنی اشاره کرد و گفت: منتظر متن رسمی این آیین‌نامه هستیم که در این صورت خبرهای خوبی را در رابطه با معاونت پرورشی و تربیت‌بدنی اعلام خواهیم کرد.

وی افزود: در خصوص ساختار تشکیلاتی معاونت پرورشی و تربیت‌بدنی امروز آخرین جلسه در سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی برگزار می‌شود. ساختار تشکیلاتی این معاونت شامل 3 دفتر، 2اداره کل و یک مدیریت است.

لاغری مفرط دانش‌آموزان ایرانی

در ادامه این نشست خبری مدیرکل دفتر تربیت بدنی آموزش و پرورش گفت: 10درصد دانش‌آموزان دختر و 8 درصد دانش‌آموزان پسر ایرانی دارای لاغری مفرط هستند و این درحالی است که استاندارهای جهانی در این مورد 5درصد است.

مجید کاشف افزود: لاغری مفرط دانش‌آموزان ایرانی ناشی از مشکلات تغذیه‌ای افراد است.
به گفته وی: میزان چاقی در دانش‌آموزان دختر ایرانی 5درصد و در دانش آموزان پسر9 درصد است که در مقایسه با استانداردهای جهانی (16درصد) شاخص‌های مطلوبی به شمار می‌روند.

وی گفت: بر اساس نتایج تحقیقات انجام شده بر روی شناسنامه سلامت دانش‌‏آموزان، 53 درصد دانش‌‌آموزان از نظر جسمانی در وضعیت مطلوبی به سر می‌‏برند.

کاشف افزود: بر اساس بررسی‌‏های صورت گرفته در سال گذشته دختران 21 درصد و پسران 15 درصد در آمادگی جسمانی رشد داشته‌‏اند.

منبع

با بچه های سخت چه کنیم؟۱

از نظر روانشناسی کودکان به سه دسته تقسیم می شوند: کودکان آسان ، کودکان سخت و کودکان متوسط
کودکان آسان ، بچه هایی هستند که به راحتی هر کاری که به آنها بگویید انجام می دهند و مقاومتی نشان نمی دهند.
کودکان سخت کودکانی هستند که برای هر چیزی مقاومت می کنند و برای اینکه آنها را وادار به انجام هر کاری کنید باید مدام با آنها بحث کنید.
کودکان متوسط ، از نظر رفتاری بین این دو گروه قرار می گیرند. یعنی در بعضی موارد مقاومت می کنند و در بعضی موارد آرام و سربه راه هستند.
جالب است بدانید که هر 3 دسته از نظر روانی کاملا سالم هستند و اینکه جز کدام گروه باشند به طبیعت آنها بر می گردد.

رفتار با کودکان سخت و رام کردن آنها کار دشواری است اما توصیه های زیر می تواند کمک کند:

1- تا جایی که می توانید به بچه آزادی بدهید.
بسیاری از ما می خواهیم کودکمان کاملا درست و بدون خطا رفتار کند و معمولا فراموش می کنیم که اوفقط یک کودک است نه یک انسان بالغ و عاقل. بنابراین در هر موردی به او تذکر می دهیم یا با او دعوا می کنیم. با این کار پس از مدت کوتاهی دیگر داد و فریاد و یا حتی کتک زدن تاثیری نخواهد داشت زیرا کودک فکی میکند که در هر حالت و با انجام هیچ کاری نمی تواند رضایت ما را جلب کند پس حداقل بهتر است کاری را که خودش می خواهد انجام دهد.
بنابراین بهتر است که تاجایی که ممکن است به او آزادی بدهیم. در این صورت محدودیتهای کمتری وجود خواهد داشت و کودک بهتر آنها را می پذیرد و انجام می دهد.
به عنوان مثال، اگر کودک دوست دارد میوه عصرانه اش را جلو تلویزیون بخورد چرا او را وادار کنیم که حتما پشت میز غذاخوری بخورد؟
اگر می خواهد بلوز قهوه ای را با شلوار سبز فسفری بپوشد چرا باید او را وادار کنیم که حتما لباسهای همرنگ بپوشد؟
چرا باید حتما کفشهای چرمیش را با شلوار پارچه ای بپوشد؟
شاید فکر کنید در این صورت او هرگز آدم دقیق و منظمی بار نخواهد امد اما باید این نکته را بدانید که اگر بر سر این مسائل بی اهمت همیشه با هم بحث کنید دیگر حرف شما را در موارد مهم و حیاتی گوش نخواهد داد. اما اگر بگذارید تا حد ممکن مطابق میل خودش رفتار کند او شما را به عنوان یک پدر یا مادر مهربان و ملایم که او را دوست دارد خواهد شناخت نه به عنوان یک ناظم بد اخلاق . و در موارد مهم و جدی به شما اعتماد خواهد کرد.
2- قوانین محدود و کمی برای رفتار آنها وضع کنید.
قبل از قرار گرفتن در هر موقعیتی برای آن موقعیت قانون وضع کنید. در این صورت فرزند شما دقیقا می داند که شما از او چه انتظاری دارید. و تکلیف شما هم با او روشن است.
به عنوان مثال پسر 3 ساله من اصلا حاضر نبود بیرون از خانه راه برود یا از پله ها بالا برود و من مجبور بودم او را بغل کنم.
پس از فکر کردن درباره علت این امر متوجه شدم که چون معمولا برای رسیدن عجله دارم او را بغل می کنم تا زودتر برسم و او هم از این مسئله سواستفاده کرده و راه نمی رود. بنابراین 3 قانون برای بیرون رفتن از خانه وضع کردم:
1- خودت راه میری
2- اگر خسته شدی خودت را روی زمین نمی اندازی
3- فقط یک چیز برای تو می خرم

چند بار اول او فکر می کرد باز هم با استفاده از گریه و جیق زدن می تواند مرا وادار کند که او را بغل کنم یا هرچه را که دید برای او بخرم. اما پس از اینکه یکبار بدون خرید هیچ چیزی به دلیل اینکه خودش راه نرفته بود او را به خانه بر گرداندم متوجه شد که باید از قوانین پیروی کند. البته این شما هستید که باید حوصله به خرج دهید و بدخلقی او را تحمل کنید و او را وادار به اطاعت کنید. و خودتان قوانین را نقض نکنید. نتیجه اینکه الان چند ماه است که خودش راه می رود و بیرون از خانه بهانه نمی گیرد.
البته می توانید به او جایزه هم بدهید. مثلا بدون اینکه خودش درخواست کند به او بگویید چون بچه خوبی بودی و راه رفتی برایت یک اسباب بازی می خرم . این کار او را تشویق میکند تا همیشه از قوانین پیروی کند.
 از اینجاست http://pira.blogsky.com/

نکته های زندگی

برای اداره کردن خویش ، از سرت استفاده کن . برای اداره کردن دیگران ، از قلبت.

اگر کسی یکبار به تو خیانت کرد ، این اشتباه اوست . اگر کسی دوبار به تو خیانت کرد ، این اشتباه توست .